“Ik ben altijd laat, maar nooit té laat.”
Misschien niet de beste binnenkomer bij mijn nieuwe docenten en klasgenoten aan het begin van het semester. Maar het is wel waar het op staat. Weet iedereen ook direct waar die aan toe is. Maar dit semester zou het anders worden: nieuwe omgeving, nieuwe mensen, nieuwe opdrachten, nieuwe kansen! Dit keer zou ik vanaf het begin van het semester meer doen, om mezelf later weer te ontlasten. Is dat gelukt? Laten we de balans eens opmaken.

De grote bedreiging

In het semester hadden we meerdere vakken: onderzoek, customer journey, p-taak, noem maar op. Die vakken gaan en gingen prima. Ik had ook niet veel anders verwacht; je werkt in groepsverbanden, deadlines zitten dichter op elkaar: het is makkelijker te overzien. Er is maar een vak waar ik me echt zorgen om moest maken m.b.t. uitstelgedrag: online gesprekspartner. Het vak waarin persoonlijke ontwikkeling, zelfstandigheid en timemanagement het meest centraal stonden.

Het is een vak wat in principe prima te overzien is. Je hebt vijf maanden om 170 uur te maken. Als je er elke dag een uurtje aan zit, ben je er al bijna. Maar ja, dat zou niet des Robs zijn. Aan de hand van mijn logboek heb ik in kaart gebracht hoeveel uren ik per maand heb besteed aan het vak.

Logboek

• Februari: 11,5 uur. De opstartmaand. Ik had geluk met de MARUG-conference, anders was het wel heel minimaal geworden allemaal;
• Maart: 8,5 uur. Ik was bezig met m’n beginnetje. Ik schreef m’n eerste blog en ik begon onderzoek te doen. Wat wou ik met m’n website? Wat zijn vergelijkbare websites? Hoe pakken zij het aan?
• April: 19,5 uur. Eindelijk, het werd wat concreter allemaal. Ik had een Wordpressaccount gemaakt en mijn domeinnaam geclaimd. Er was flink wat tijd voor nodig, maar uiteindelijk was die in de lucht. Eindelijkfit.nl was geboren.
• Mei: 49 uur. De stress nam toe. Wat kwam die deadline ineens dichtbij. Een sneller rekensom van te maken uren gedeeld door het resterende aantal dagen leerde al snel dat ik even wat harder m’n best mocht gaan doen. Ik maakte er serieus werk van. De blogs verschenen regelmatiger en ik vond sideprojects in SEO-teksten voor opdrachtgevers. Ik kwam eindelijk ergens.
• Juni: 81 uur. Goed, toegegeven: ik loop een beetje op de zaken vooruit. Ik ben er nog niet namelijk. Maar ik ga ervan uit dat ik de 170 uur voor de deadline volmaak. Daar ben ik zeker van. De dagen in aanloop naar de deadline zijn immers mijn specialiteit. Ik denk niet dat ik ooit zo hard heb gewerkt om m’n eerdere laksheid te compenseren. Ik heb geblogd tot ik erbij neerviel. Ik heb me verder verdiept in het bloggen an sich. Ik heb echt stappen gemaakt. Kleine shoutout naar m’n werkgever ook: de drie weken die ik vrij kreeg waren vrij essentieel om dit te bewerkstelligen. Op deze manier heb je zowel de hele zaterdag als de hele zondag, met daarbij de hele vrijdagavond. De sportschool heb ik deze maand minder vaak gezien. Ik ben niet vaak zó uitgeput geweest. Maar je moet er wat voor over hebben.